wordify
bokmålsordboka
hamarenser
SUBSTANTIV
hamarsing
hamarsing
SUBSTANTIV
Person fra Hamar
hamarøyværing
SUBSTANTIV
Person fra Hamarøy i Salten
nynorskordboka
hamar, hammar
SUBSTANTIV
Norr. hamarr ‘stein’
Bratt bergvegg, knaus
Fare over haug og hamar
handreiskap med lett skaft og tungt slaghovud til å banke med
Slå i spikaren med ein hamar
Med hamar og tong
øksehovudet kan brukast som hamar
Tor med hamaren
I norrøn mytologi: våpenet til toreguden
Med desse mørke skyene er nok ikkje Tor med hamaren langt unna
Kome under hamaren
Bli seld på auksjon (der sal blir markert med eit hamarslag)
Hamar og sigd
Kommunistisk symbol
Som etterledd i ord som:
klinkhamar, klinkhammar, øksehamar, øksehammar
Mekanisk driven bankereiskap
Til dømes:
damphamar, damphammar, trykklufthamar, trykklufthammar
I mus: filtkledd treklubbe på klaver som slår mot ein streng når den tilsvarande tangenten blir trykt ned; jf hamarklaver
I anatomi: det ytste av dei tre små beina i mellomøyre; jf ambolt og stigbøyel
hamarbane, hammarbane
SUBSTANTIV
Slagflate på hamarhovud
hamarhai, hammarhai
SUBSTANTIV
Hai med hovud forma som ein hamar; Sphyrna zygaena
hamarhovud, hammarhovud
SUBSTANTIV
Del, særleg av jern eller stål, til å slå med på ein hamar