wordify
bokmålsordboka
gufs
SUBSTANTIV
Beslektet med norrønt gufa ‘røyk, damp’; beslektet med gov
(kaldt) vindpust
Et gufs av kulde
Luftstrøm med sterk lukt
Et gufs av fiskemelstank
I overført betydning: noe som vekker ubehagelige følelser
Et gufs av middelalder
Uttalelsen er et gufs fra en annen tid
gufse
VERB
Blåse (kaldt)
Det gufset fra vinduet
nynorskordboka
gufs
SUBSTANTIV
Samanheng med norrønt gufa ‘røyk, damp’; samanheng med gov
(kald) vindpust
Eit gufs av kulde
Luftstraum med sterk lukt
Eit gufs av roten ande
I overført tyding: noko som vekkjer utrivelege kjensler
Eit gufs av mellomalder
Synspunktet hennar er eit gufs frå fortida
gufse
VERB
Blåse (kaldt)
Det gufsar frå elva
Kome støytvis
Røyken gufsar