wordify
bokmålsordboka
gon
SUBSTANTIV
Fra gresk ‘vinkel’
Enhet for vinkelmål som svarer til 1/400 av en sirkel; tidligere nygrad; jamfør grad
gondol
SUBSTANTIV
Fra italiensk, av eldre italiensk gondolar ‘gynge’
Lang, smal venetiansk robåt
Rom, kurv under luftskip eller ballong; rom, kurv i svevebane eller karusell
(seksjon av) hyller til å sette varer i, utstillingsstativ for varer
gondolbane
SUBSTANTIV
Etter ty. Gondelbahn
Svevebane med gondol
Skianlegget har fire heiser og en gondolbane
gondolfart
SUBSTANTIV
nynorskordboka
gon
SUBSTANTIV
Frå gresk ‘vinkel’
Eining for vinkelmål som svarer til 1/400 av ein sirkel; tidlegare nygrad; jamfør grad
gangart, gongeart
SUBSTANTIV
Måte eit dyr, særleg hest, går eller spring på
Hingsten slo over i feil gangart
Måte eit menneske går på; ganglag
gangbane, gongebane
SUBSTANTIV
Del av veg som er reservert fotgjengarar
gangbru, gongebru
SUBSTANTIV
Bru for fotgjengarar over trafikkert gate eller veg