bokmålsordboka
germansk
SUBSTANTIV
Indoeuropeisk språk som germaner talte; germansk språk
germansk
ADJEKTIV
Som gjelder germanere
Germansk språk
Språk i en indoeuropeisk språkgruppe som i dag omfatter tysk, nederlandsk, afrikaans, jiddisk, frisisk, engelsk og de nordiske språkene
Etterledd i ord som:
germansk språk
Indoeuropeisk språkgruppe som i dag omfatter tysk, nederlandsk, afrikaans, jiddisk, frisisk, engelsk, norsk, svensk, dansk, færøysk og islandsk; Se: germansk
nynorskordboka
germansk
SUBSTANTIV
Indoeuropeisk språk som germanar talte; germansk språk
germansk
ADJEKTIV
Som gjeld germanarane
Germansk språk
Språk i ei indoeuropeisk språkgruppe som i dag femner om tysk, nederlandsk, afrikaans, jiddisk, frisisk, engelsk og dei nordiske språka
Etterledd i ord som:
germansk språk
Språk i ei indoeuropeisk språkgruppe som i dag femner om tysk, nederlandsk, afrikaans, jiddisk, frisisk, engelsk og dei nordiske språka; Sjå: germansk