bokmålsordboka
førframtid, førfremtid
SUBSTANTIV
Sammensatt verbalform som markerer at en handling er fortidig i forhold til et bestemt punkt i framtiden; presens futurum perfektum
I ‘til neste uke skal vi ha lest hele kapittelet’ står ‘skal ha lest’ i førframtid
nynorskordboka
førframtid
SUBSTANTIV
Samansett verbalform som markerer at ei handling har skjedd i fortida, sett frå eit punkt i framtida; presens futurum perfektum
I ‘innan i morgon skal eg ha skrive fire sider’ står ‘skal ha skrive’ i førframtid