wordify
bokmålsordboka
førfortid
SUBSTANTIV
Av før
Sammensatt verbalform som markerer at en handling er fortidig i forhold til et bestemt punkt i fortiden; preteritum perfektum
I ‘han hadde spist opp all sjokoladen’ står ‘hadde spist’ i førfortid
nynorskordboka
førfortid
SUBSTANTIV
Av før
Samansett verbalform som markerer at ei handling har skjedd i fortida, sett frå eit punkt i fortida; preteritum perfektum
I ‘eg hadde alt lese boka’ står ‘hadde lese’ i førfortid