wordify
bokmålsordboka
fyrste
SUBSTANTIV
Fra lavtysk opprinnelig ‘den første’, av latin princeps; jamfør prins
Monarkisk statsoverhode, nå særlig i visse mindre land
Fyrsten av Liechtenstein
Leve som fyrster
Leve i luksus
Mørkets fyrste
Djevelen
Medlem av kongehus eller høyadel i visse land
fyrstedømme
SUBSTANTIV
Fra tysk
Land som har fyrste som statsoverhode
Monaco er et fyrstedømme
fyrstehus
SUBSTANTIV
fyrsteslekt, dynasti
fyrstekake
SUBSTANTIV
Kake med bunn og gitter av mørdeig og med makronfyll
nynorskordboka
fyrste
SUBSTANTIV
Frå lågtysk opphavleg ‘den første’, av latin princeps; jamfør prins
Monarkisk statsoverhovud, no særleg i visse mindre land
Fyrsten av Monaco
Leve som fyrstar
Leve i luksus
Mørkrets fyrste
Djevelen
Medlem av kongehus eller høgadel i visse land
første, fyrste
ADJEKTIV
Sm_o_s først
Som er nummer éin i ei rekkjefølgje; rekkjetal til éin (1.)
For første gong
Ta det første steget
Første mai
Første verdskrigen
I første omgang
Eit første steg på vegen
Brukt som substantiv
Ho vil støtt vere den første
Dei siste skal bli dei første
Det første som eg hugsar
For det første vil eg ikkje, for det andre kan eg ikkje
Lengst framme, best, viktigast
Kome i første rekkje
Reise på første klasse
Det første og mest grunnleggjande prinsippet
Aller første
Før alt anna (i ei rekkjefølgje)
Dette var den aller første konserten deira
Første og beste
Som er det første ein finn utan omsyn til kvalitet
Han valde den første og beste sykkelen han kunne finne
Med det første
Snart; førebels
førsteamanuensis, førsteamanuens, fyrsteamanuensis, fyrsteamanuens
SUBSTANTIV
(person med) akademisk stillingstittel ved universitet el høgskule som krev doktorgrad el tilsvarande kompetanse
Arbeide som førsteamanuensis ved universitetet
Førsteamanuensen deltok i debatten