wordify
bokmålsordboka
fullmakt
SUBSTANTIV
Fra lavtysk, etter latin
makt, myndighet
Tillatelse til å handle i en annens sted
Dokument med fullmakt (2)
Vise, utstede fullmakt
Har du fullmakt?
fullmaktsbrev
SUBSTANTIV
Fullmakt
fullmaktskomité, fullmaktskomite
SUBSTANTIV
Komité som går gjennom fullmaktene for representanter, delegater og lignende
Stortingets fullmaktskomité
nynorskordboka
fullmakt
SUBSTANTIV
Frå lågtysk etter, latin plenipotentia
(dokument som gjev) makt, mynde, løyve frå ein person til ein annan til å handle i staden hans
Gje nokon fullmakt til å heve pengane
Få, ha fullmakt til å handle på vegner av styret
Etter fullmakt (formel når ein person skriv under eit brev på vegner av ein annan (ein overordna), fork. e.f.)
Ha med seg, vise fullmakt
fullmaktsbrev
SUBSTANTIV
Dokument med fullmakt
fullmaktsgivar, fullmaktsgjevar
SUBSTANTIV
Person som gjev fullmakt