wordify
bokmålsordboka
fråsse, fråtse
VERB
Fra lavtysk
Gasse seg, meske seg, ødsle med; ha mer enn nok av
Fråsse i mat, penger, andres nød
Fråsse i gode tilbud
fråsser, fråtser
SUBSTANTIV
Person som fråtser; storeter
fråsseri, fråtseri
SUBSTANTIV
Det å fråtse
nynorskordboka
fråtse
VERB
Frå lågtysk, samanheng med tysk fressen ‘ete’
Ete glupsk og øydslesamt
Sitje og fråtse
Fråtse i mat(en)
Ha (meir enn) nøgda, gasse seg, vasse, øydsle
Fråtse i pengar, bøker, gode tilbod
Fråtse i andre folks naud (nyte)