bokmålsordboka
frafalle
VERB
Oppgi, avstå fra, gi avkall på
Frafalle et krav
Frafalle siktelsen
nynorskordboka
fråfalle
VERB
Avstå frå, gje avkall på, gje opp
Politiet har formelt fråfalle siktinga
fråfallen
ADJEKTIV
Som har falle frå, svikta ei tidlegare tru, eller meining; trulaus
Ein fråfallen prest
Brukt som substantiv
Han er ein fråfallen