bokmålsordboka
frakk
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, fra fransk, opprinnelig germansk
Sidt (ytter)plagg
Gå med frakk
Være kledd i fotsid frakk
frakkelomme
SUBSTANTIV
Lomme på frakk
frakkekrage, frakkekrave
SUBSTANTIV
Krage på frakk
nynorskordboka
frakk
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, frå fransk, opphavleg germansk
Sidt (ytter)plagg
Gå i hatt og frakk
frak, frakk
ADJEKTIV
Mellomnorsk frakker; samanheng med frek
I god stand; gjæv, dugande, helsig
Ein frak gard
Frake greier
Vere frak til å lese
Han er ikkje frak for tida
Det er ikkje frakt med dei
frakke
SUBSTANTIV
Frakk
frakkeerm
SUBSTANTIV
erm på frakk