wordify
bokmålsordboka
fortenke
VERB
Fra lavtysk opprinnelig ‘mistenke’; av for-
fortenke noen i noe
laste; klandre
Ingen kan fortenke dem i å forsøke
Det fortenker jeg deg ikke i
Se: fortenke
nynorskordboka
fortenkje, fortenke
VERB
Frå lågtysk opphavleg ‘mistenkje’; av for-
fortenkje nokon i noko
klandre; laste
Ingen kan fortenkje han i å handle som han gjorde
Sjå: fortenkje