wordify
bokmålsordboka
forsømme
VERB
Av lavtysk sumen ‘nøle’
Unnlate å gjøre noe en plikter; ikke passe på; neglisjere
Forsømme pliktene sine
Forsømme skolen
Ta igjen det forsømte
Forsømme seg
Unnlate å bruke en sjanse
Ikke gjøre det en bør, ikke passe på
Myndighetene forsømte seg
forsømmelse
SUBSTANTIV
Det å forsømme; unnlatelse, forglemmelse
En grov forsømmelse
Det skyldes en forsømmelse fra vår side
forsømmelig
ADJEKTIV
sjuskete, sjusket
Foreldrenes forsømmelige oppførsel
forsømme seg
Unnlate å bruke en sjanse; ikke gjøre det en bør, ikke passe på
Myndighetene forsømte seg
Se: forsømme
nynorskordboka
forsøme, forsømme
VERB
Av lågtysk sumen ‘nøle’
Ikkje gjere (noko som ein pliktar); ikkje passe på; neglisjere; ikkje ta seg av, vanrøkte
Forsøme pliktene sine
Forsøme skulen
Forsøme sjansen
Ta att det forsømde
Forsøme seg
Ikkje nytte seg av ei moglegheit
Ikkje gjere det ein bør, ikkje passe på
Styret forsømde seg
forsømeleg, forsømmeleg
ADJEKTIV
slurvete, skøytelaus
Vere forsømeleg i arbeidet sitt
forsøme seg
Ikkje nytte seg av ei moglegheit; ikkje gjere det ein bør, ikkje passe på
Styret forsømde seg
Sjå: forsøme