wordify
bokmålsordboka
forsake, forsage
VERB
Fra lavtysk , opprinnelig med betydning ‘oppgi en rettsstrid’; av for-
Gi avkall på noe; ofre
Forsake makt og ære
Forsake et normalt familieliv
forsakelse, forsagelse
SUBSTANTIV
Det å forsake
Leve i savn og forsakelse
Noe en forsaker
Det ble mange forsakelser
nynorskordboka
forsake
VERB
Frå lågtysk , opphavleg med tyding ‘gje opp ein rettsstrid’; av for-
Gje avkall på, gje opp, seie frå seg; ofre
Forsake eit normalt familieliv
Ein må forsake mykje for å nå til topps
forsake denne verda
Gje avkall på det verdslege livet; Sjå: verd