wordify
bokmålsordboka
forfar
SUBSTANTIV
Norrønt forfaðir, fra lavtysk
forfader
nynorskordboka
forfaren
ADJEKTIV
velrøynd
forfallen, utsliten, ramponert
Forfarne hus
forfar
SUBSTANTIV
Norrønt forfaðir, frå lågtysk
Mest brukt i fleirtal: avdøde slektningar i rett oppstigande linje
Forfedrane mine er herfrå
I fleirtal: tidlegare generasjonar
Finne spor etter forfedrane våre
forfare
VERB
Norrønt fyrirfara, frå lågtysk
Fare over, leite gjennom; saumfare; granske
Forfare heile huset
Forfare seg