wordify
bokmålsordboka
forakt
SUBSTANTIV
Etter lavtysk voracht
Følelse, tanke eller opptreden preget av mishag og motvilje; ringeakt, antipati
Ha forakt for
Være full av forakt
Vise forakt for retten
Alt som møtte henne, var taus forakt
Svare med forakt
forakte
VERB
Fra lavtysk , opprinnelig ‘ikke akte’
Ha lave tanker om, se ned på; ringeakte, mislike
Forakte svakhet
Forakte seg selv
Forakte sitt eget opphav
Ikke å forakte
Ikke verst
Ganske god
Litt søvn er ikke å forakte
Et godt måltid er ikke å forakte
foraktelig
ADJEKTIV
Som er preget av forakt fiendtlig
Et foraktelig blikk
Et foraktelig smil
Brukt som adverb
Snakke foraktelig om noen
Glo foraktelig på motstanderen
Som fortjener forakt
Et foraktelig menneske
Et foraktelig tilbud
nynorskordboka
forakt
SUBSTANTIV
Etter lågtysk voracht
Kjensle, tanke eller framferd prega av mishag og motvilje; vanvyrdnad, vanvørdnad
Ha forakt for noko
Sjå på nokon med forakt
Syne forakt for retten
Bli møtt med taus forakt
forakte
VERB
Frå lågtysk , opphavleg ‘ikkje akte’
Ha låge tankar om, sjå ned på; vanvyrde
Forakte veikskap
Forakte seg sjølv
Forakte sitt eige opphav
Ikkje å forakte
Ikkje verst
Ganske god
Litt søvn er ikkje å forakte
Eit godt måltid er ikkje å forakte
forakteleg
ADJEKTIV
Som er prega av forakt vanvørdande, svivyrdeleg
Foraktelege miner
Eit forakteleg blikk
Brukt som adverb
Stire forakteleg på nokon
Fnyse forakteleg av forslaget
Som fortener forakt
Ein forakteleg person
Ei forakteleg handling