wordify
bokmålsordboka
flanke
SUBSTANTIV
Av fransk flanc ‘side, lend’
bukside på dyr
Ytterste side av en militær formasjon; fløy
Angripe i flanken
Side av en fotballbane
Føre ballen fram på flanken
Politisk gruppering i ytterkanten av et parti eller en bevegelse; fløy
flankeangrep
SUBSTANTIV
Angrep mot flanke i en militær formasjon
I overført betydning: angrep mot et svakt eller uventet punkt
Han gikk til flankeangrep på ministeren
flankespiller
SUBSTANTIV
Fotballspiller som spiller på flanke
Laget har raske flankespillere
flankere
VERB
Fra fransk
Være plassert på begge sider av noe eller noen
Trærne flankerer huset
Begravelsesfølget ble flankert av uniformerte politifolk
nynorskordboka
flanke
SUBSTANTIV
Av fransk flanc ‘side, lend’
bukside på dyr
Ytste side av ein militær formasjon; fløy
Eit åtak på høgre flanke
Side av ei fotballbane
Spelaren vart flytta inn frå flanken
Politisk gruppering i ytterkanten av eit parti eller ei rørsle; fløy
flankeåtak
SUBSTANTIV
åtak mot flanke i ein militær formasjon
I overført tyding: åtak mot eit veikt eller uventa punkt
flankespelar
SUBSTANTIV
Fotballspelar som spelar på flanke
Defensive flankespelarar
flankere
VERB
Frå fransk
Vere plassert på begge sider av noko eller nokon
Trea flankerer huset
Ordføraren flankert av kone og dotter