wordify
bokmålsordboka
fabel
SUBSTANTIV
Av latin fabula ‘fortelling’, av fari ‘si’
Kort, moralsk oppdragende fortelling der dyr, planter eller ting ofte handler som mennesker
En fabel om et dyr
Esops fabler
Fantastisk historie; skrøne
Handlingsgang i et diktverk; måte som episodene i et litterært verk er knyttet sammen på; jamfør plott
fabeldyr
SUBSTANTIV
Overnaturlig dyr som eksisterer i en fabel eller i fantasien
Griffen er et fabeldyr
fabelverden
SUBSTANTIV
fantasiverden
Han trer inn i en fabelverden
fabeldikter
SUBSTANTIV
Person som dikter fabel
nynorskordboka
fabel
SUBSTANTIV
Av lat. fabula ‘forteljing’, av fari ‘seie’
Kort, moralsk oppsedande forteljing der dyr, planter eller ting ofte handlar som menneske
Ein fabel om eit dyr
Esops fablar
Fantastisk forteljing; skrøne
Handlingsgang i eit diktverk; måten episodane i eit litterært verk er knytte saman på; jf plott
fabeldiktar
SUBSTANTIV
Person som diktar fabel
fabeldyr
SUBSTANTIV
Overnaturleg dyr som eksisterer i ein fabel eller i fantasien
Griffen er eit fabeldyr
fabelverd
SUBSTANTIV
fantasiverd
Leve i si eiga fabelverd