wordify
bokmålsordboka
etikett
SUBSTANTIV
Fra fransk; samme opprinnelse som etikette
Merkelapp som opplyser om innhold, pris, holdbarhet og lignende
Hva står det på etiketten?
øverst på krukken var det klistret en liten etikett
Sette etiketter på flaskene
Karakteristikk ut fra antakelser og fordommer
Være forsiktig med å sette en etikett på artisten
etikette
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, fra lavtysk stice ‘stikke, stift’
Sett av (uskrevne) regler for skikk og bruk, særlig i selskapslivet, politikken, diplomatiet og ved hoffet
Brudd på etiketten
Kongelig etikette
Bli opplært til god etikette
I internasjonal politikk kan det være viktig med korrekt etikette
etikettere
VERB
Sette etikett på
nynorskordboka
etikett
SUBSTANTIV
Frå fransk; same opphav som etikette
Merkelapp som opplyser om innhald, pris, haldbarheit og liknande
Flasker med fargerike etikettar
Lese på etiketten
Fjerne etiketten frå krukka
Setje etikettar på kassane
Karakteristikk ut frå fordomar
Ungdomar som set etikettar på kvarandre
etikette
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå lågtysk sticke ‘stikke, stift’
Sett av (uskrivne) reglar for skikk og bruk, særleg i selskapslivet, politikken, diplomatiet og ved hoffet
Kongeleg etikette
Vere rekna som god etikette
Bryte med etiketten
Studere etikette og tradisjonar i dei gamle europeiske hoffa
etikettere
VERB
Setje etikett på