wordify
bokmålsordboka
enklave
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, fra latin in ‘i’ og clavis ‘nøkkel’, opprinnelig ‘noe innelukket’
Del av en stat som er skilt fra denne og helt omgitt av fremmed territorium
En spansk enklave i Nord-Afrika
Vest-Berlin lå som en enklave i Øst-Tyskland
Område eller gruppe som skiller seg fra omgivelsene
Enklaver av etniske grupper fra nabolandene
nynorskordboka
enklave
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå latin in ‘i’ og clavis ‘nøkkel’, opphavleg ‘noko innestengt’
Del av ein stat som er skild frå denne og er heilt omgjeven av framandt område
Den russiske enklaven mellom Polen og Litauen
Område eller gruppe som skil seg frå omgjevnadene
Enklavar av industri med utanlandske eigarar