bokmålsordboka
elektron
SUBSTANTIV
Gresk ‘rav’
Stabil elementærpartikkel som er negativt ladet og kretser rundt en positiv atomkjerne; motsatt positron
elektronblits
SUBSTANTIV
Elektronisk blits
elektronhjerne
SUBSTANTIV
Elektronisk regnemaskin; datamaskin
elektronikk
SUBSTANTIV
Etter tysk, engelsk
Læren om elektrisk strøm i vakuum, i gasser og i halvledere
Teknologi som bygger på elektronikk (1)
Elektronisk system eller utstyr
nynorskordboka
elektron
SUBSTANTIV
Gresk ‘rav’
Negativt elektrisk ladd elementærpartikkel (i atomet); negatron; til skilnad frå nøytron og proton
Elementærpartikkel (med negativ eller positiv ladning); jamfør negatron og positron
elektronblits
SUBSTANTIV
Type blits der det skjer ei kort og kraftig utlading gjennom eit røyr med kryptongass
elektronhjerne
SUBSTANTIV
Elektronisk reknemaskin; datamaskin
elektronikk
SUBSTANTIV
Etter tysk, engelsk; av elektron
Lære om elektrisk straum som byggjer på elektrona og verksemda deira, mellom anna i vakuum, gassar, halvleiarar, elektronrøyr
Elektronisk system eller utstyr
Elektronikken i anlegget svikta