bokmålsordboka
ening, eining
SUBSTANTIV
Norrønt eining ‘enhet’; av en
nynorskordboka
eining
SUBSTANTIV
Norrønt eining ‘einskap’; av ein
Samla heilskap; sjølvstendig del (av ein større heilskap)
Samle til større einingar
Dele opp i mindre einingar
Militær eining
Avdeling i forsvaret
Storleik i eit målesystem
Dekadisk eining
I eininga
Alt i eitt, støtt
Sitje og røykje i eininga
Som etterledd i ord som: