wordify
bokmålsordboka
enemerke
SUBSTANTIV
Fra dansk, norrønt endamerki ‘grenseskille’, om jord- eller jaktområde som var én manns eiendom
Særlig i flertall: fag, arbeidsfelt som er forbeholdt én
Jakte på en annens enemerker
Trenge seg inn på andres enemerker
nynorskordboka
einemerke
SUBSTANTIV
Frå dansk, norrønt endamerki ‘grenseskil’, om jord- eller jaktområde som var éin mann sin eigedom
Særleg i fleirtal: fag, arbeidsfelt som ein reknar som sitt
Kom ikkje inn på hans einemerke!