wordify
bokmålsordboka
dusj
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, fra italiensk doccia ‘vannrør’, av latin ducere ‘lede’
Fin sprut, særlig av vann
Ta en dusj
En lett dusj med parfyme
Brudeparet fikk en dusj av konfetti
Som etterledd i ord som:
kalddusj
Apparat til å gi dusj
Hun er i dusjen
Badekar med dusj
Rom med dusj
Gymsal med dusj
Bli sendt i dusjen
Måtte gå av banen etter dårlig spill eller bli utvist på grunn av stygt spill
Hun burde blitt sendt i dusjen etter taklingen
dusjforheng
SUBSTANTIV
Forheng foran dusj
Dusjforheng på innsiden av badekaret
dusjkabinett
SUBSTANTIV
Avlukke der en kan dusje
Bad med dusjkabinett
dusjbad
SUBSTANTIV
Bad med dusj til forskjell fra karbad
Med separate dusjbad
nynorskordboka
dusj
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå italiensk doccia ‘vassrøyr’, av latin ducere ‘leie’
Fin sprut, særleg av vatn
Ta ein dusj
Brudeparet fekk ein dusj av konfetti
Som etterledd i ord som:
kalddusj
Apparat til å gje dusj
Ho står i dusjen
Badekar med dusj
Rom med dusj
Gymsal med dusj
Bli send i dusjen
Måtte gå av banen etter dårleg spel eller bli utvist på grunn av stygt spel
Begge laga fekk ein spelar send i dusjen
dusjbad
SUBSTANTIV
Bad med dusj til skilnad frå karbad
Eit felles dusjbad
dusjføreheng, dusjforheng
SUBSTANTIV
Føreheng framfor dusj
Trekkje for dusjførehenget