wordify
bokmålsordboka
disippel
SUBSTANTIV
Av latin discipulus ‘elev, følgesvenn’
Tilhenger av en som forkynner en ny religiøs lære
Jesus og de tolv disiplene
En Jesu disippel
Person som har en annen som forbilde og er sterkt påvirket av ham eller henne
Være en disippel av Rembrandt
Skitreneren og hennes disipler
Gå til ordforklaring for "disippel"
nynorskordboka
disippel
SUBSTANTIV
Av latin discipulus ‘læregut, fylgjesvein’
Tilhengjar av ein som forkynner ei ny lære; læresvein
Jesus og dei tolv disiplane
Person som har ein annan som førebilete og er sterkt påverka av han eller ho
Vere ein disippel av Rembrandt
Trenaren omtaler disippelen sin som eit allsidig idrettstalent