bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, av italiensk bronzo
Legering av kopper og tinn der tinnet utgjør mindre enn 25 %
Et smykke av bronse
Hver av flere legeringer der kopper utgjør en hovedkomponent
(kunst)gjenstand av bronse
Norge tok en bronse i VM
VERB
Fra fransk
Male med bronsefarge
SUBSTANTIV
I bestemt form: kulturperiode mellom steinalderen og jernalderen da de brukte bronse til våpen, redskaper, smykker og lignende
I Norden varte bronsealderen fra år 1500 til år 500 f.Kr.
bronsemedaljevinner
SUBSTANTIV
nynorskordboka
bronse
SUBSTANTIV
Gjennom fransk, frå italiensk bronzo
Legering av kopar og tinn der tinnet utgjer mindre enn 25 %
Ein gammal mynt av bronse
Noreg fekk ein bronse i verdsmeisterskapen
Kvar av fleire legeringar der kopar er hovudkomponenten
bronse, bronsere
VERB
Frå fransk
Måle med bronsefarge
bronsealder
SUBSTANTIV
I bunden form eintal: kulturperiode mellom stein- og jernalderen der dei særleg brukte bronse til våpen, reiskap, smykke og liknande
I Skandinavia varte bronsealderen frå 1500 til 500 f.Kr.
bronsemedalje
SUBSTANTIV
Medalje av bronse, særleg brukt til premie for prestasjon som gjev tredjeplass i ei tevling, til skilnad frå gullmedalje og sylvmedalje