bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Av fransk briller stråle; samme opprinnelse som briljant
Edelstein, særlig diamant, formet som to avkortede pyramider med felles grunnflate og slipt i mange fasetter
ADJEKTIV
Fra fransk av briller; se briljere
Strålende, utmerket
Et briljant foredrag
En briljant idé
SUBSTANTIV
Fra fransk
Tettvevd, glansfullt stoff
Kosmetisk middel for hår og skjegg
nynorskordboka
briljant
SUBSTANTIV
Frå fransk; same opphav som briljant
Edelstein tilslipt som to avkorta pyramidar med sams grunnflate
briljant
ADJEKTIV
Frå fransk av briller; sjå briljere
framifrå, strålande
Ein briljant prestasjon
briljantin, briljantine
SUBSTANTIV
Frå fransk
Tettvove, glansfullt ty