wordify
bokmålsordboka
brems, bremse
SUBSTANTIV
Samme opprinnelse som brems
Innretning til å redusere eller stoppe farten på aksling, maskindel eller kjøretøy
Bremsene sviktet
Dra i bremsen
Hydrauliske bremser
Fotbrems, navbrems, nødbrems, skivebrems
Bremsepedal
Tråkke inn bremsen
I overført betydning: hemsko
Prisstoppen virket som en brems på inflasjonen
bremse
VERB
Redusere farten på noe med bremser
Bremse ned for en fotgjenger
Sjåføren greide ikke å bremse
I overført betydning:
Nå får du jammen (til å) bremse (ta det med ro, gi deg)
Som adjektiv i presens partisipp:
Tiltakene hadde en bremsende virkning
Gå til ordforklaring for "bremse"
bremseband, bremsebånd
SUBSTANTIV
Bånd som kan lage friksjon mot en bremseflate i et hjul
Gå til ordforklaring for "bremseband"
nynorskordboka
bremse, brems
SUBSTANTIV
Gjennom tysk, frå lågtysk premese av pramen ‘stogge, trykkje’
Innretning til å minke eller stogge farten på eit hjul, ein maskin eller eit køyretøy
Trø inn bremsa
Kvinande bremser
Toget sette på bremsene
Blokkeringsfrie bremser
I overført tyding: noko som seinkar eller stoggar ei utvikling eller ein aktivitet
Skremsla vart ei effektiv bremse for debatten
Leiinga har vore ei bremse for samarbeidet
Reiskap med eit band til å stramme kring overleppa på ustyrlege hestar
bremse
VERB
Minke eller stogge farten; bruke bremse
Sjåføren bremsa for ein fotgjengar
Lære ungane å bremse med skia
Bremse opp
Stogge heilt eller setje farta kraftig ned (ved å bruke bremse)
Ho bremsa opp og sette frå seg sykkelen
Epidemien er i ferd med å bremse opp
Bremse ned
Setje ned farta (ved å bruke bremse)
Han greidde ikkje å bremse ned i tide
I overført tyding: dempe; halde att
Bremse nedgangen i økonomien
Bremse fråflyttinga
Brukt som adjektiv
Tiltaka hadde ein bremsande verknad
Roe ned hest ved å bruke bremse
bremseband
SUBSTANTIV
Band som kan lage friksjon mot ei bremseflate i eit hjul
bremseflate
SUBSTANTIV
Flate som eit bremseband verkar på