bokmålsordboka
SUBSTANTIV
Fra fransk ‘tross, skryt’, av brave ‘tapper’
Skrytende tale; brautende framferd
De måtte høre på bravadene hans
Ofte brukt ironisk: oppsiktsvekkende prestasjon
Hun fortalte om bravadene sine
nynorskordboka
bravade
SUBSTANTIV
Frå fransk ‘skryt, trass’, av brave ‘djerv’
Brautande tale eller åtferd; oppstyr
Ofte brukt ironisk: storverk, bragd
Gjere ein bravade