wordify
bokmålsordboka
bonett
SUBSTANTIV
Gj eng. og nederl.; fra fr. bonnette, av bonnet ‘lue’
Lite, smalt seil som kan festes til underkanten på et større
nynorskordboka
bonett
SUBSTANTIV
Frå fransk bonnette, av bonnet ‘huve’, gjennom engelsk, nederlandsk
Lite, smalt segl som ein kan feste til underkanten på eit større