bokmålsordboka
blaff
SUBSTANTIV
Trolig samme opprinnelse som blaff
SUBSTANTIV
Av blaffe
Kortvarig oppblussing av ild
Kort, svakt vindpust
Kortvarig bedring eller forandring
Et blaff i konjunkturene
Et kort blaff av håp
At hun vant rennet, var bare et blaff
VERB
Fra l.ty.; lydord
Om ild, lys: lyse opp; blafre
Om flagg, seil og lignende: slå i lufta, flagre, vifte
Det blaffer i gardinene
nynorskordboka
blaff
SUBSTANTIV
Truleg same opphav som blaff
blaff
SUBSTANTIV
Av blaffe
Stuttvarig opploging av eld
Stutt, veik vindgust
Eit lite blaff i segla
Stuttvarig betring eller endring
Eit blaff i konjunkturane
At ho vann rennet, var vel berre eit blaff
Den store interessa er ikkje berre eit blaff
blaffe
VERB
Frå lågtysk, lydord
Om eld, lys: blakre, loge opp
Lampa blaffar opp
Om flagg, segl og liknande: slå i lufta, flagre, vifte