wordify
bokmålsordboka
beitel
SUBSTANTIV
Fra lavtysk
Bred og flat meisel, særlig til å hogge av jernstenger med
Kvast jern som står fast i ambolt, brukt til å hogge av jern på
Gå til ordforklaring for "beitel"
nynorskordboka
beitel
SUBSTANTIV
Frå lågtysk
Brei og flat meisel, særleg til å hogge av jernstenger med
Kvast jern som står fast i ambolt, nytta til å hogge av jern på