bokmålsordboka
ADJEKTIV
Trolig fra dansk adskillig, jamfør norrønt atskiljanligr ‘ulik’
I entall, ofte som substantiv: (ganske) mye, ikke så lite
Det var atskillig å utsette på planen
Han hadde atskillig penger
Som adverb:
Atskillig bedre, større
I flertall, ofte som substantiv: (ganske) mange, ikke så få
Atskillige mener det
Atskillige av de tilstedeværende
Hun hadde atskillige bøker
nynorskordboka
atskilleg
ADJEKTIV
Truleg frå dansk adskillig, jamfør norrønt atskiljanligr ‘avvikande, ulik’
I eintal: (heller) mykje; ikkje så lite
Han hadde fått atskilleg fisk
Som adverb:
Det gjekk atskilleg fortare no
I fleirtal: (heller) mange, ikkje så få
Ho hadde atskillege bøker