wordify
bokmålsordboka
vranten
ADJEKTIV
Dansk ‘gretten’, kanskje, fra lavtysk
gretten, sur
nynorskordboka
vranten
ADJEKTIV
Dansk ‘gretten’; av vrante
sta, trassig, trassug; vanskeleg, rang; vrien
Ein vranten kar
Ein vranten gamp
Ein vranten kubbe (som er vanskeleg å kløyve)
Steinen er vranten å velte
rant, vrant
SUBSTANTIV
Samanheng med rane
Trynering til gris; knavre
vrant
SUBSTANTIV
Jamfør nederlandsk, frisisk wrant ‘gretten person’; av vrante og vranten
Person som prøver å vri på noko som er sagt; rangpeis, tverrkrok