wordify
bokmålsordboka
volley
SUBSTANTIV
Gjennom engelsk, fra fransk volée ‘flukt’, av latin volare ‘fly’
I tennis og lignende: slag på ballen før den tar bakken; også i fotball:
Ta ballen på hel volley (på direkten)
volleyball
SUBSTANTIV
Ballspill mellom to lag som slår en stor ball fram og tilbake over et nett
nynorskordboka
volley
SUBSTANTIV
Gjennom engelsk, frå fransk volée ‘flukt’ av, latin volare ‘fly’
I tennis: slag på ballen før han tek bakken
volleyball
SUBSTANTIV
Ballspel mellom to lag der det gjeld å slå ein stor ball fram og attende over eit nett utan at ballen går i golvet (bakken); nettball