bokmålsordboka
særklasse
SUBSTANTIV
Spesiell klasse når det gjelder kvalitet, dyktighet og lignende
Være i særklasse (best, dårligst)
Sverige var i særklasse i nordisk mesterskap
Kontorfullmektig i særklasse (på et spesielt lønnstrinn)
nynorskordboka
særklasse
SUBSTANTIV
Særskild klasse når det gjeld kvalitet, dugleik og liknande
Vere i særklasse (best, dårlegast)
Kontorfullmektig i særklasse (i eit høgare lønssteg enn stillinga til vanleg høyrer heime i)