wordify
bokmålsordboka
sviske
SUBSTANTIV
Fra lavtysk, opphavlig latin damascena (pruna) ‘Damaskus(plomme)'
Tørket plomme av arten Prunus domestica
Borte som en sviske (plutselig helt borte)
Velkjent og iørefallende melodi
Spille noen svisker fra operettemusikken
sviskegraut, sviskegrøt
SUBSTANTIV
Grøt av svisker
sviskekompott
SUBSTANTIV
Jamfør sviskegrøt
nynorskordboka
sviske
SUBSTANTIV
Frå lågtysk, opphavleg latin damascena (pruna) ‘(plomme) frå Damaskus’
Tørka plomme av arta Prunus domestica
Steinfrie svisker
Borte som ei sviske (brått heilt borte)
Noko (altfor) inderleg, veltilpassa, vellydande og liknande
Spele svisker frå populærmusikken
sviskegraut
SUBSTANTIV
Graut av eller med svisker
sviskekompott
SUBSTANTIV
sviskestein
SUBSTANTIV