bokmålsordboka
supplikk
SUBSTANTIV
Om eldre forhold: (ydmyk) ansøkning, begjæring
supplikkere
VERB
Fra latin ‘bønnfalle’
(ydmykt) søke om stilling, fordel eller lignende
nynorskordboka
supplikk
SUBSTANTIV
Før: (audmjuk) søknad; bønebrev
supplikkere
VERB
Frå latin ‘bønfalle’
(audmjukt) søkje, be om ei stilling, ein føremon og liknande